Στιχουργοί: Πόλυς Παυλίδης
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Να έσαν τα νεότητα δύο, τρία φοράς -ι Τα χρόνι͜α φεύ’νε αλήγορα τη ζήση ’κ’ εγροικάς -ι Έρθανε τα γεράματα και σα μαλλία μ’ χ̌ιόνι͜α Αλήγορα -ν- εδέβανε τα έμορφα τα χρόνι͜α Όπως ανθίζ’ η άνοιξη κι ο άνθρωπον ανθίζει Μοθοπωρί’ γεράματα σαν φύλλον κιτρινίζει Όλια όπως λένε ο Θεόν εποίκεν με σοφίαν Όμως για τα γεράματα ’κ’ ενούντσεν ξάι καμίαν Να έσανε νεότητα όλια μουν-ε τα χρόνι͜α Να μη έρ’ταν γεράματα και φέρ’νε μας-εν πόνι͜α
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αλήγορα | γρήγορα | ||
| εγροικάς | καταλαβαίνεις | ||
| εδέβανε | (για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν | διαβαίνω | |
| έμορφα | όμορφα | ||
| ενούντσεν | σκέφτηκε | ||
| εποίκεν | έκανε, έφτιαξε | ποιέω-ῶ | |
| έρθανε | ήρθαν | ||
| έρ’ταν | έρχονται | ||
| έσαν | ήταν | ||
| έσανε | ήταν | ||
| ζήση | η ζωή, ο τρόπος ζωής, ο βίος του ανθρώπου | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καμίαν | ποτέ | ||
| μοθοπωρί’ | φθινόπωρο καιρό | ||
| μουν | μας | ||
| νεότητα | νιότη, νιάτα | ||
| ξάι | καθόλου | ||
| όλια | όλα | ||
| πόνι͜α | πόνοι | ||
| φέρ’νε | φέρνουν | ||
| φεύ’νε | φεύγουν | ||
| φοράς | φορές |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αλήγορα | γρήγορα | ||
| εγροικάς | καταλαβαίνεις | ||
| εδέβανε | (για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν (για χρόνο) πέρασαν | διαβαίνω | |
| έμορφα | όμορφα | ||
| ενούντσεν | σκέφτηκε | ||
| εποίκεν | έκανε, έφτιαξε | ποιέω-ῶ | |
| έρθανε | ήρθαν | ||
| έρ’ταν | έρχονται | ||
| έσαν | ήταν | ||
| έσανε | ήταν | ||
| ζήση | η ζωή, ο τρόπος ζωής, ο βίος του ανθρώπου | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καμίαν | ποτέ | ||
| μοθοπωρί’ | φθινόπωρο καιρό | ||
| μουν | μας | ||
| νεότητα | νιότη, νιάτα | ||
| ξάι | καθόλου | ||
| όλια | όλα | ||
| πόνι͜α | πόνοι | ||
| φέρ’νε | φέρνουν | ||
| φεύ’νε | φεύγουν | ||
| φοράς | φορές |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 