Τουλουμτζ̌ής

Ανάθεμα σε, τουλουμτζ̌ή
πού έν’ ατό τ’ αρνόπο σ’
ντο έλουζες και χτένιζες
κι είχες α’ εγλεντζ̌όπο σ’;

Εγώ έσπαξα τ’ αρνόπο μ’,
εποίκα το τουλουμόπον
Παίζ’ ατο κι οι άλλ’ χορεύ’νε
και -ν- οι παλαλοί ζελεύ’νε

Ανάθεμα σε, τουλουμτζ̌ή
τ’ αρνόπο σ’ ’κ’ ελυπέθες
Εσέν μάνα ’κ’ εγέννεσεν,
εφύτρωσες κι ευρέθες

Εγώ έσπαξα τ’ αρνόπο μ’,
εποίκα το τουλουμόπον
Παίζ’ ατο κι οι άλλ’ χορεύ’νε
και -ν- οι παλαλοί ζελεύ’νε

Λελεύω σε, νε τουλουμτζ̌ή,
παίξον καλά τ’ αγγείο σ’
Ν’ ακούγ’νε και κουρφεύ’νε σε
απέσ’ και σο χωρίο σ’

Εγώ έσπαξα τ’ αρνόπο μ’,
εποίκα το τουλουμόπον
Παίζ’ ατο κι οι άλλ’ χορεύ’νε
και -ν- οι παλαλοί ζελεύ’νε

Βάλεν τα χ̌είλια σ’, τουλουμτζ̌ή,
ση τουλουμί’ το στόμαν
Εσύ τ’ αρνόπο σ’ έσπαξες
κι ατό βαρκίζ’ ακόμαν

Εγώ έσπαξα τ’ αρνόπο μ’,
εποίκα το τουλουμόπον
Παίζ’ ατο κι οι άλλ’ χορεύ’νε
και -ν- οι παλαλοί ζελεύ’νε

Καλπατσινίδη, με το τουλουμόπο σου!
Τρώγω τα ψ̌ήα σ’!