Στιχουργοί: Πόλυς Παυλίδης
Συνθέτες: Πόλυς Παυλίδης
Ένας ο Θεός σον κόσμον κι ο πατέρας άλλος είς Τα κόπους τη πατέρα ’κι θα απεβγάλλ’ κανείς Με βρεχ̌ία και με χ̌ιόνι͜α, χ̌ι͜ουμωγκόν και καλοκαίρ’ Και τη ζέστι͜αν και το κρύον ο πατέρας υποφέρ’ Ένας έν’ ο πατέρας σ’ αβούτο τη ζωήν Καμίαν τον πατέρα σ’ να μη ποτί͜εις χολήν Ένας έν’ ο πατέρας αφκά ας σον Θεόν Κανένας τον πατέραν ’κι πρέπ’ να φαρμακών’ Ένας έν’ ο πατέρας σ’ αβούτο τη ζωήν Καμίαν τον πατέρα σ’ να μη ποτί͜εις χολήν Ο πατέρας για τ’ οσπίτ’ν ατ’ άμον τον ήλιον ση γην που φωτάζ’ και σα κλαδία ας σην ψ̌ην ατ’ δί’ ζωήν Τη νύχταν ευτάει ημέραν, τη σκοτίαν ευτάει φως Για τ’ οσπίτ’ και τα παιδία τ’ φύλακας έν’ άγγελος Ένας έν’ ο πατέρας σ’ αβούτο τη ζωήν Καμίαν τον πατέρα σ’ να μη ποτί͜εις χολήν Ένας έν’ ο πατέρας αφκά ας σον Θεόν Κανένας τον πατέραν ’κι πρέπ’ να φαρμακών’ Ένας έν’ ο πατέρας σ’ αβούτο τη ζωήν Καμίαν τον πατέρα σ’ να μη ποτί͜εις χολήν Ας σ’ ομμάτι͜α τη παιδί’ ατ’ δύναμη παίρ’ περισσόν Τη παιδί’ ατ’ η εγκάλια τη κοσμί’ όλον ο χρυσόν Ση καρδίαν κρεμαμένον το σταυρόν έχ̌’ φυλαχτόν Ση ζωής ατ’ τον αγώναν το Θεόν έχ̌’ βοηθόν Ένας έν’ ο πατέρας σ’ αβούτο τη ζωήν Καμίαν τον πατέρα σ’ να μη ποτί͜εις χολήν Ένας έν’ ο πατέρας αφκά ας σον Θεόν Κανένας τον πατέραν ’κι πρέπ’ να φαρμακών’ Ένας έν’ ο πατέρας σ’ αβούτο τη ζωήν Καμίαν τον πατέρα σ’ να μη ποτί͜εις χολήν
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αβούτο | αυτό | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απεβγάλλ’ | ξεπληρώνω/ει, ανταποδίδω/ει, επανορθώνω/ει | ||
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ας σον | απ’ τον | ασό σον (από τον) | |
| αφκά | κάτω | ||
| βρεχ̌ία | βροχές | ||
| δί’ | δίνει | ||
| εγκάλια | αγκαλιά | ||
| έν’ | είναι | ||
| ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| έχ̌’ | έχει | ||
| καμίαν | ποτέ | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κοσμί’ | κόσμου | ||
| κρεμαμένον | κρεμασμένο/η | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| οσπίτ’ | σπίτι | hospitium<hospes | |
| οσπίτ’ν | σπίτι | hospitium<hospes | |
| παιδί’ | παιδιού | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| παίρ’ | παίρνω/ει | ||
| περισσόν | περίσσευμα, περίσσιο | ||
| ποτί͜εις | ποτίζεις, δίνεις σε κπ να πιει | ||
| πρέπ’ | ταιριάζει/ω | ||
| σκοτίαν | σκοτάδι | ||
| φωτάζ’ | φωτίζει, λάμπει | ||
| χ̌ι͜ουμωγκόν | (ον.εν.) χειμώνας, (αιτ.εν.) χειμώνα | ||
| χολήν | θυμό | ||
| ψ̌ην | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αβούτο | αυτό | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| απεβγάλλ’ | ξεπληρώνω/ει, ανταποδίδω/ει, επανορθώνω/ει | ||
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| ας σον | απ’ τον | ασό σον (από τον) | |
| αφκά | κάτω | ||
| βρεχ̌ία | βροχές | ||
| δί’ | δίνει | ||
| εγκάλια | αγκαλιά | ||
| έν’ | είναι | ||
| ευτάει | κάνει, φτιάχνει | εὐθειάζω | |
| έχ̌’ | έχει | ||
| καμίαν | ποτέ | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κοσμί’ | κόσμου | ||
| κρεμαμένον | κρεμασμένο/η | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| οσπίτ’ | σπίτι | hospitium<hospes | |
| οσπίτ’ν | σπίτι | hospitium<hospes | |
| παιδί’ | παιδιού | ||
| παιδία | παιδιά | ||
| παίρ’ | παίρνω/ει | ||
| περισσόν | περίσσευμα, περίσσιο | ||
| ποτί͜εις | ποτίζεις, δίνεις σε κπ να πιει | ||
| πρέπ’ | ταιριάζει/ω | ||
| σκοτίαν | σκοτάδι | ||
| φωτάζ’ | φωτίζει, λάμπει | ||
| χ̌ι͜ουμωγκόν | (ον.εν.) χειμώνας, (αιτ.εν.) χειμώνα | ||
| χολήν | θυμό | ||
| ψ̌ην | ψυχή |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 