Για έλα, ψ̌η μ’

Άμον εκείν’ το νυχτοπούλ’
σεβντάν π’ έχ̌’ σην καρδίαν
Όλεν το βράδον τραγωδώ
σ’ εσόν τη γειτονίαν

Για έλα, ψ̌η μ’, σο παραθύρ’,
τέρεν αούτ’ τ’ ομμάτι͜α μ’
Όλα̤ τα τριαντάφυλλα σ’
επότ’σα με τα δά̤κρυ͜α μ’

Την τραγωδίαν ντο θα ακούς
για τ’ εσέν έν’ γραμμένον
Σ’ ομμάτι͜α σ’ και σα χ̌ειλόπα σ’
απ’ εμέν χαρισμένον

Για έλα, ψ̌η μ’, σο παραθύρ’
τέρεν αούτ’ τ’ ομμάτι͜α μ’
Όλα̤ τα τριαντάφυλλα σ’
επότ’σα με τα δά̤κρυ͜α μ’

Και ντ’ εψαλάφεσα, αρνί μ’;
Εσέν να ελέπω μόνον!
Ξαν έρθα απόψ’ με τη χαράν
και φεύω με τον πόνον

Για έλα, ψ̌η μ’, σο παραθύρ’
τέρεν αούτ’ τ’ ομμάτι͜α μ’
Όλα̤ τα τριαντάφυλλα σ’
επότ’σα με τα δά̤κρυ͜α μ’