Στιχουργοί: Βασίλης Μωυσιάδης
Συνθέτες: Μπάμπης Κεμανετζίδης
Μετ’ εσέν πάντα θα είμαι και τ’ ομμάτι͜α σ’ θα τερώ Ψ̌η μ’, θα λάσκουμες τον κόσμον και το λόγο μ’ θα κρατώ Μετ’ εσέν θέλω να είμαι, μετ’ εσέν θέλω να ζω Ψ̌όπο μ’, ση χαράν, σον πόνον το χ̌ερόπο σ’ να κρατώ Όθεν πάμε πάντα εντάμαν, δίγω εγάπην και θα δί’ς Και αγαπημέν’ σον κόσμον ους το τέλος τη ζωής Μετ’ εσέν θέλω να είμαι, μετ’ εσέν θέλω να ζω Ψ̌όπο μ’, ση χαράν, σον πόνον το χ̌ερόπο σ’ να κρατώ Η ζωή έν’ εμπροστά μουν και οι όρκοι μουν κρατούν Όλ’ οι ανθρώπ’ με την εγάπην αδαπάν’ σον κόσμον ζουν Μετ’ εσέν θέλω να είμαι, μετ’ εσέν θέλω να ζω Ψ̌όπο μ’, ση χαράν, σον πόνον το χ̌ερόπο σ’ να κρατώ Όλι͜α έρχουν και δι͜αβαίν’νε, κάποτε ο καιρόν τελέν’¹, Κι άμον την εγάπ’ σον κόσμον τιδέν, πουλόπο μ’, πα ’κ’ έν’ Μετ’ εσέν θέλω να είμαι, μετ’ εσέν θέλω να ζω Ψ̌όπο μ’, ση χαράν, σον πόνον το χ̌ερόπο σ’ να κρατώ
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αγαπημέν’ | αγαπημένοι | ||
| αδαπάν’ | εδώ πάνω | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανθρώπ’ | άνθρωποι | ||
| δι͜αβαίν’νε | (για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν | διαβαίνω | |
| δίγω | δίνω | ||
| δί’ς | δίνεις | ||
| εγάπ’ | αγάπη | ||
| εγάπην | αγάπη | ||
| εμπροστά | μπροστά, πρωτύτερα | ||
| έν’ | είναι | ||
| εντάμαν | μαζί | ||
| έρχουν | έρχονται | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρατούν | κρατάνε στο χέρι, βαστάνε, αντέχουν, συγκρατούν, διαρκούν | ||
| λάσκουμες | περιφερόμαστε, τριγυρίζουμε, περιπλανιόμαστε | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| μουν | μας | ||
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| όλ’ | όλοι/α | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| ους | ως, μέχρι | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| τελέν’ | (μεταβ.) τελειώνω/ει κτ | ||
| τερώ | κοιτώ | ||
| τιδέν | τίποτα | ||
| χ̌ερόπο | χεράκι | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌όπο | ψυχούλα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αγαπημέν’ | αγαπημένοι | ||
| αδαπάν’ | εδώ πάνω | ||
| άμον | σαν, όπως, καθώς | ἅμα | |
| ανθρώπ’ | άνθρωποι | ||
| δι͜αβαίν’νε | (για τόπο) περνούν, διασχίζουν, (για χρόνο) περνούν (γενικότερα) περνούν, παύουν, τελειώνουν | διαβαίνω | |
| δίγω | δίνω | ||
| δί’ς | δίνεις | ||
| εγάπ’ | αγάπη | ||
| εγάπην | αγάπη | ||
| εμπροστά | μπροστά, πρωτύτερα | ||
| έν’ | είναι | ||
| εντάμαν | μαζί | ||
| έρχουν | έρχονται | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κρατούν | κρατάνε στο χέρι, βαστάνε, αντέχουν, συγκρατούν, διαρκούν | ||
| λάσκουμες | περιφερόμαστε, τριγυρίζουμε, περιπλανιόμαστε | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| μουν | μας | ||
| όθεν | όπου, οπουδήποτε, σε όποιον | ||
| όλ’ | όλοι/α | ||
| ομμάτι͜α | μάτια | ||
| ους | ως, μέχρι | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| τελέν’ | (μεταβ.) τελειώνω/ει κτ | ||
| τερώ | κοιτώ | ||
| τιδέν | τίποτα | ||
| χ̌ερόπο | χεράκι | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌όπο | ψυχούλα |
¹ Ορθότερη χρήση της παθητικής «τελείται» αντί του «τελέν’». Στην νεοελληνική η απόδοση είναι και στα δύο τελειώνει (μεταβατικό/αμετάβατο) Φωνητικά: Χριστίνα Κεμανετζίδου
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 