Φίλον πρέπ’ να έ͜εις

Καλά τ’ αδέλφι͜α ση ζωήν
η μάνα κι ο πατέρας
Και έναν φίλον πρέπ’ να έ͜εις
για να δι͜αβαίν’ η μέρα σ’

Σ’ όλια τα τέρτι͜α τη ζωής
ας σο Θεόν έν’ νόμος
Φίλον θα έ͜εις όλια να λες,
να παίρ’ τ’ ημ’σόν τον πόνο σ’

Να λες ατον τα μυστικά σ’
θαμμένα απέσ’ σα ψ̌ήα σ’
Κι ατός να λέει σε τ’ εκεινού
τα πόνι͜α τη καρδίας

Σ’ όλια τα τέρτι͜α τη ζωής
ας σο Θεόν έν’ νόμος
Φίλον θα έ͜εις όλια να λες,
να παίρ’ τ’ ημ’σόν τον πόνο σ’

Μανάχος τιδέν ’κ’ ’ίνεται,
θα τρως την ψ̌η σ’ και χάσαι
Ας σο πολλά το νούνιγμαν
τα νύχτας ’κι κοιμάσαι

Σ’ όλια τα τέρτι͜α τη ζωής
ας σο Θεόν έν’ νόμος
Φίλον θα έ͜εις όλια να λες,
να παίρ’ τ’ ημ’σόν τον πόνο σ’