Κάποιος έρθεν σ’ όρωμα μ’

Κάθαν φοράν που έστεκες
κι ετέρ’νες με σ’ ομμάτι͜α
Εγώ παλάτι͜α -ν- έχτιζα,
αρνί μ’, με τα μουράτι͜α

Κάποιος έρθεν σ’ όρωμα μ’
κι εμάς τοι δύ’ς εκλαίντσεν
Και τα παλάτι͜α ντ’ έχτιζα
όλια, πουλί μ’, εκρέμ’σεν

Για τ’ εσέν, ψ̌η μ’, και για τ’ εμέν
’κ’ έν’ ση χαράν να ζούμε
κι άμον πουλόπα τη Θεού
εντάμαν να γερούμε

Κάποιος έρθεν σ’ όρωμα μ’
κι εμάς τοι δύ’ς εκλαίντσεν
Και τα παλάτι͜α ντ’ έχτιζα
όλια, πουλί μ’, εκρέμ’σεν

Τα στράτας ι-σ’ εγόμωνα
τσ̌ιτσ̌έκια με τα χ̌έρι͜α μ’
Για να δι͜αβαίντς και έρχεσαι
σ’ εμέναν, περιστέρα μ’

Κάποιος έρθεν σ’ όρωμα μ’
κι εμάς τοι δύ’ς εκλαίντσεν
Και τα παλάτι͜α ντ’ έχτιζα
όλια, πουλί μ’, εκρέμ’σεν