Εμέν κανείς να μη πονεί

Εμέν κανείς να μη πονεί,
εμέν κανείς μη κλαίει με [νέι]
Μανάχος έψ̌α τ’ άψιμον,
αφήστ’ α̤το ας καίει με [νέι]
 
Εγώ είμαι π’ έψ̌α τ’ άψιμον,
εσέβα απέσ’ κι εκάγα [νέι]
Τρυγόνα μ’, σ’ εγκαλιόπο σου
ερρούξα κι ενεπάγα [νέι]
 
Απέσ’ σ’ άψιμον καίουμαι,
η βρούλα πώς σαρεύ’ με! [νέι]
Εγάπ’/Τ’ αρνί μ’ τερεί με από μακρά
και ’κ’ έρ’ται γουρταρεύ’ με [νέι]