Χωρίς εσέν

Νουνίζω σε, μικρόν γιαβρί μ’,
’τελέθεν η υπομονή μ’
Πονεί η ψ̌η μ’, πονεί η ψ̌η μ’
έλα, μη φεύ’ς ας ση ζωή μ’

Όνερον έτον για τ’ εμέν
Όνερον έτον για τ’ εμέν
Χωρίς εσέν, η ζωή μ’,
η ζωή μ’, η ζωή μ’ τελέν’¹

Χωρίς τ’ εσόν το φίλεμαν,
χωρίς τ’ εσόν το γέλος
Πονεί η ψ̌η μ’, πονεί η ψ̌η μ’
τα δάκρυ͜α μ’ ’κ’ έχ’νε τέλος

Όνερον έτον για τ’ εμέν
Όνερον έτον για τ’ εμέν
Χωρίς εσέν, η ζωή μ’,
η ζωή μ’, η ζωή μ’ τελέν’¹

Άμον κερόπον λύουμαι
σο νούνιγμα σ’ και μόνον
Πονεί η ψ̌η μ’, πονεί η ψ̌η μ’
εσέναν θέλω μόνον

Όνερον έτον για τ’ εμέν
Όνερον έτον για τ’ εμέν
Χωρίς εσέν, η ζωή μ’,
η ζωή μ’, η ζωή μ’ τελέν’¹