Εσέν, πουλί μ’, εγάπεσα

Εσέν, πουλί μ’, εγάπεσα
εσέν έχω σο ψ̌όπο μ’
Για τ’ εσέν τυρα̤ννίγουμαι
και τρώγω το καρδόπο μ’

Ατά τ’ ομμάτι͜α σ’ τ’ έμορφα,
το γλυκύν η λαλία σ’
σο καρδόπο μ’ εφώλεψαν
καημούς κι αροθυμίας

Εσέν, πουλί μ’, εγάπεσα
εσέν έχω σο ψ̌όπο μ’
Για τ’ εσέν τυρα̤ννίγουμαι
και τρώγω το καρδόπο μ’

Τ’ εσά τα λόγ̆ια επίστεψα
και τη ματί’ σ’ τα δάκρυ͜α
κι εφέκες με τον άχαρον
μαναχόν με μουράτι͜α

Εσέν, πουλί μ’, εγάπεσα
εσέν έχω σο ψ̌όπο μ’
Για τ’ εσέν τυρα̤ννίγουμαι
και τρώγω το καρδόπο μ’

Εκόπεν το χαμόγελο μ’
και ’κι χαρεντερί͜εις με
Τα φτερά μ’ ετσακώθανε
κι άλλο ζωήν ’κι δί’ς με

Εσέν, πουλί μ’, εγάπεσα
εσέν έχω σο ψ̌όπο μ’
Για τ’ εσέν τυρα̤ννίγουμαι
και τρώγω το καρδόπο μ’

Εσέν, πουλί μ’, εγάπεσα
εσέν έχω σο ψ̌όπο μ’
Για τ’ εσέν τυρα̤ννίγουμαι
και τρώγω το καρδόπο μ’