Σεβνταλίδικον καρδίαν

Πολλά φαρμάκια επότ’σες με
χαράν ’κ’ έχω καμίαν
Επόνεσα ας σο σεβταλούκ’,
εχάσα και την υεία μ’

Σεβνταλίδικον καρδίαν
καίγ̆εται ας σην φωτίαν
Πίκρας, βάσανα και πόνι͜α,
ετελέθανε τα χρόνι͜α

Ο ουρανόν ελίβωσεν,
θα βρέχ̌’ και παίρ’ τα δάκρυ͜α μ’
Εχάσα σε, μικρόν αρνί μ’,
σκοτία απέσ’ σ’ ομμάτι͜α μ’

Σεβνταλίδικον καρδίαν
καίγ̆εται ας σην φωτίαν
Πίκρας, βάσανα και πόνι͜α,
ετελέθανε τα χρόνι͜α

Άλλο απέσ’ ι-μ’ ’κι κρατώ,
ντό να ’φτάγω το βίον;
Μίαν σην πόρτα σ’ νά ’ρχουμαι
θα λες με ξαν «οφύγον!»

Σεβνταλίδικον καρδίαν
καίγ̆εται ας σην φωτίαν
Πίκρας, βάσανα και πόνι͜α,
ετελέθανε τα χρόνι͜α