Βιώματα 44

[Εχ! Και] Τη σεβταλή η καρδία
έχει δύο αυλάκια
Ας σ’ έναν τρέχ’νε αίματα
κι ας σ’ άλλο τα φαρμάκια

Τρώει ο λύκον την κερβάναν
κι όλιον το καλόν το χτήνον
[Βάι!] Πόσα βραδι͜άς εμόνασες
εμέν τον Κωνσταντίνον;

[Εχ! Και] Σεβτι͜άν έχω, σεβτι͜άν πουλώ
άι! σεβταλή γυρίζω
Σεβτι͜άν έχω σο καρδόπο μ’
και πώς θα ταγιανίζω;

Τρώει ο λύκον την κερβάναν
κι όλιον το καλόν το χτήνον
[Βάι!] Πόσα βραδι͜άς εμόνασες
εμέν τον Κωνσταντίνον;

[Εχ!] Τον σεβταλήν τον άνθρωπον
εγώ πολλά λυπούμαι
Εδέβεν σο κιφαλόπο μ’
’κ’ επόρ’να να εκοιμούμ’νε

Τρώει ο λύκον την κερβάναν
κι όλιον το καλόν το χτήνον
[Βάι!] Πόσα βραδι͜άς εμόνασες
εμέν τον Κωνσταντίνον;