Γλέντα τη ζωή

Τα παράδες και τα πλούτη,
φίλε, μη κομπών’νε μας
Όντας έρ’ται εκείν’ η ώρα
’κι γλυτών’νε μας

Γλέντα τη ζωή σ’, φίλε μ’,
γλέντα τη ζωή σ’
Ας ση Χάρονος τα χ̌έρι͜α
’κι γλυτών’ κανείς
Σ’ αβούτο τον κόσμον, Στέλιο,
’κι απομέν’ κανείς

Σ’ αβούτο τον κόσμον, φίλε,
είμες μουσαφίρ’
Όπως έρθαμε θα πάμε
ασ’ έναν γεφύρ’

Γλέντα τη ζωή σ’, φίλε μ’,
γλέντα τη ζωή σ’
Ας ση Χάρονος τα χ̌έρι͜α
’κι γλυτών’ κανείς
Σ’ αβούτο τον κόσμον, φίλε,
’κι απομέν’ κανείς

Τα χρόνι͜α έρχουν και πάνε
και ’κι κλώσκουνταν
Κερδισμέν’ σ’ αβού τον κόσμον
όσοι χ̌αίρουνταν

Γλέντα τη ζωή σ’, φίλε μ’,
γλέντα τη ζωή σ’
Ας ση Χάρονος τα χ̌έρι͜α
’κι γλυτών’ κανείς
Σ’ αούτο τον κόσμον, Στέλιο,
’κι απομέν’ κανείς

Γλέντα τη ζωή σ’, φίλε μ’,
γλέντα τη ζωή σ’
Ας ση Χάρονος τα χ̌έρι͜α
’κι γλυτών’ κανείς
Σ’ αβούτο τον κόσμον, φίλε,
’κι απομέν’ κανείς