Ο Όρτουλης

Πόντιος ας σην Ορτού
Όρτουλης γιοσμάς είμαι
Η καρδία μ’ άψιμον
’κι φογ̂ούμαι κάψιμον

Σο χορόν τινι͜άουμαι
η ψ̌η μ’ πάντα εμπροστά
Ο Θεόν ευλόησεν
τ’ εμόν πα τη γενεάν

Το κορτσόπον ντ’ αγαπά
πάντα πρέπ’ να παίρ’ α̤το
Πάει σο κύρ’ν ατ’ς ψαλαφά
κι αν ’κι δί’ α’ κλέφτ’ α̤το