Νυφίτσα μ’

Εμέντσανε με ση χαράν
ο γαμπρός συγγενός έν’
Τη νύφε όντες ετέρεσα
εθάρρεσα θεός έν’

Νυφίτσα μ’, νυφίτσα μ’,
γουρπάνι σ’, φρανταλίτσα μ’!
Όντες εσ’κώθες σο χορόν
εβάρκιξα «μανίτσα μ’»

Επάγωσα απάν’ σο σκαμνίν
εκόπαν τα ποδάρι͜α μ’
Ας σο γλυκύν το γέλαμα σ’
εκάγαν τα τσ̌ικάρι͜α μ’

Νυφίτσα μ’, νυφίτσα μ’,
λελεύω σε, κουκλίτσα μ’!
Τα χ̌ειλόπα σ’ εμύριξαν
άμον γλυκομηλίτσαν

Εσ’κώθα, πουλί μ’, κι έφυγα,
’κ’ ετέρεσα οπίσ’ ι-μ’
Χώρας γαρής το τέρεμαν
είπα «έν’ εντροπή σ’» -ι

Νυφίτσα μ’, νυφίτσα μ’,
γουρπάνι σ’, φρανταλίτσα μ’!
Όντες εσ’κώθες σο χορόν
εβάρκιξα «μανίτσα μ’»