Τ’ όνομα μ’ έν’ Ανθούλα

Τον κύρη μ’ λέγ’νε, Στάθιο
και τη μάνα μ’, Σοφία
Εγώ ατείντς εμοίασα
ίλιαμ σην τραγωδίαν

Εγώ ποντιοπούλ’ είμαι
τ’ όνομα μ’ έν’ Ανθούλα
Απάν’ σ’ εμόν πα τη γαϊτέν
χορέψτεν τούλα - τούλα

Τραγωδώ, μάνα μ’, τραγωδώ,
τραγωδώ μερακλία
Ν’ ακούνε με και χ̌αίρουνταν
τη χώρας τα παιδία

Έρχουμαι, πουλί μ’, έρχουμαι,
εσέβα σο χωρίο σ’
Έπαρ’ με σ’ εγκαλιόπο σου,
ερρίγασα έν’ κρύος

Τ’ όνομα μ’ έν’ Ανθούλα
χορέψτεν τούλα - τούλα
Χορέψτεν τούλα - τούλα
τ’ όνομα μ’ έν’ Ανθούλα