Άγγελε μ’ αρχεστράτηγε

Εμέν εποίκανε σιργούν
σ’ έρημον [γιάβρι μ’] τ’ Ερζουρούμιν
Ση/σου τουσ̌μανίων το κιφάλ’
να ρούζ’ [πουλί μ’] το γιουλτουρούμι

Άγγελε μ’, αρχεστράτηγε,
κατήβα έπαρ’ [πουλί μ’] το ψ̌όπο μ’
Έπαρ’ με σον παράδεισον
και με [πουλί μ’] το κεμεντζ̌όπο μ’

Τερώ τον ουρανόν γελώ,
την μαύρη γην [πουλί μ’] και κλαίγω
Τερώ τα δεντροκέφαλα,
παρηγορίαν [γιάβρι μ’] παίρω

Ήλιε μ’, εβγαίντς κάθαν πρωίν,
το βράδον [πουλί μ’] βασιλεύ’ς -ι
Εγώ εχάθα ας σον κόσμον,
εμέναν [πουλί μ’] μ’ αραεύ’ς -ι