Πουλί μ’, τ’ ομμάτι͜α σ’ μαύρα είν’

Πουλί μ’, [γιαβρί μ’] τ’ ομμάτι͜α σ’ μαύρα είν’
εγάπ’ απέσ’ [ψ̌ήκα μ’] γραμμένον
Άνοιξον [γιάβρι μ’/ψ̌ήκα μ’] ας ελέπ’ ατα
το ψ̌όπο μ’ [ψ̌ήκα μ’] έν’ καμένον

Που καλατσ̌εύ’ σε [γιάβρι μ’] ’κι νυστάζ’,
π’ ελέπ’ σε [ψ̌ήκα μ’] ’κι κοιμάται
Και μετ’ εσέν [γιαβρί μ’] που λάσ̌κεται
ση χαμονήν [ψ̌ήκα μ’] πάει χάται

Ση κρεβατί’ σ’ [γιαβρί μ’] το γιάν’ καικά,
σα ποδάρι͜α σ’ [ψ̌ήκα μ’] μερέαν
Ολίγον τόπον [γιάβρι μ’] ποίσον με,
τσ̌ούνας [ψ̌ήκα μ’] γεννημασέαν

Ας είχα [γιάβρι μ’/ψ̌ήκα μ’] τα νεότητα μ’
ας έμ’ [ψ̌ήκα μ’] είκοσ’ χρονών -ι
Το χατιρόπον [γιαρ] ντο είχα -ν- εγώ
εκείνον [ψ̌ήκα μ’] τον καιρόν -ι