Σύρω τη σεβτάς τον πόνον

[Αχ!] Ας είχα τα νεότητα μ’
ας έμ’νε είκοσ’ χρονών -ι
Τα παλαλά ντ’ εποίν’να εγώ
εκείνον τον καιρόν -ι

Έναν μήνα κι ένα χρόνο
σύρω τη σεβτάς τον πόνον
[Και] Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’
ο νους ι-μ’ έν’ σο δρόμον

Μάνα μ’, γιατί εποίν’νες με
αΐκον πονεμένον;
Όλια τα καρδί͜ας χ̌αίρουνταν
τ’ εμόν πάντα κλαμένον

Έναν μήνα κι ένα χρόνο
σύρω τη σεβτάς τον πόνον
[Και] Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’
ο νους ι-μ’ έν’ σο δρόμον

[Εχ!] Θα χτίζω σιδερό̤ν καρδι͜άν
γεράδες να μη φέρει
Τα τέρτι͜α και τα βάσανα
όλια να υποφέρει

Έναν μήνα κι ένα χρόνο
σύρω τη σεβτάς τον πόνον
[Και] Το κιφάλι μ’ σο μαξιλάρ’
ο νους ι-μ’ έν’ σο δρόμον