Τικ

Όντες φορείς και -ν- αναλλά͜εις
και πας σην εγκλησίαν
Να ποδεδίζω ντο ευτάς
τη γονατοκλισίαν

Εσύ που σπογγί͜εις την αυλήν
και μετ’ ατά τα κάλλια
Εσέν ’κι πρέπ’ το σπόγγιγμαν,
σ’ εσέν αξίζ’ εγκάλια

Ανάθεμά σας, άλογα,
’γράσετε με σ’ οβάδες
’Ποίκετε με κι ενέσπαλα
τ’ έμορφους τσοι νυφάδες

Θ’ εηβαίνω σα ουράνια
θα δίγω αναφοράδες
Τ’ εμόν την ψ̌ην ο Θεός ’κι παίρ’
θα παίρ’ν’ ατο οι νυφάδες

Εφόρεσεν κι ενέλλαξεν
ση μάνας ατ’ς επέγ’νεν
Εντώκεν κι ετυλίε με,
η πεθερά τ’ς ετέρ’νεν

Πάντα μετ’ εσάς να είμαι!