Τικ

Γουρπάνι σ’, ποδεδίζω σε
ξαν/αρ’ Σαμψωράς¹ οξόπον
Τυλίουμαι σα μεσόπα σ’,
σου πλεκαδί’ σ’ τον τόπον

Αδά σον κόσμον αγαπώ
είναν Θεόν κι εσέναν
Αν θέλτς άμε άνοιξον χαρτίν
κι έβγαλ’ τ’ εμόν το ψέμαν

Αν αποθάνω, νε πουλί μ’,
γρίβωσον σο κανόνι μ’
Παίρ’νε και πάγ’νε θάφ’νε με
απομέντς μαναχόν -ι

Θ’ αποθάνω ψεματικά,
θα τερώ, πολλά κλαις με;
Τα μυστικά ντο είπα σε
θα τερώ, όλια λες με;