Επιτραπέζιο

Έλα, κάθκα σα γόνατα μ’,
εντροπι͜αρία μ’ είσαι
Εγώ τη μάνα σ’ είπα ’το
την άδειαν θα δί’ σε

Ανάθεμα, ανάθεμα
αΐκον γειτονίαν
Καλατσ̌ήν εποίκαν ατο
ντ’ εφίλεσα ’το μίαν

Ευτάς άμον του ’κ’ είδες με
άμον του ’κ’ εγνωρί͜εις με
Πας κουρκουλούσαι το λετσ̌έκ’
κι αποφκακέσ’ τερείς με

Ατό το μαύρον το λετσ̌έκ’ σ’
και ντό δέντς χαμελά -ι;
Πασ̌κείμ’ έν’ ας σην εντροπή σ’;
Ας σο -ν- εξέρτς πολλά -ι