Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Ε, μαύρε Κόντζολα! Του Κόντζολα την καϊτέν ποίσον! Λιβερά. Παναΐα του Σουμελά, Α’έρτς ο Σκαλιτέτ’κον Εγώ να εξέβα σον παρχάρ’ τ’ αρνόπο μ’ εκεί ’κ’ έτον Εσύ το γουρζουλόσπαχτον, το γουρζουλοθαμμένον Ας ση χαρά μ’ επέθανα ’ντες είπες με «Έλα, μένον!» Μετ’ ατουνούς ρακίν έπινα, με τον Κόντζολαν, με τον Σαχπαζάρ’ και τα καϊτέδες ατουν θα λέγ’ ατα, ν’ απομέν’νε. Εγώ, ο Στοφόρον! Άσπρα τσ̌ιτσ̌άκια ’κχ̌ύουνταν ας σην πορπατησία σ’ Να έμ’ του σπαρελί’ σ’ τ’ αστάρ’ κι εκείμ’ απέσ’ σα ψ̌ήα σ’ Αούτειν’ οι Καπικεέτ’ ντο κουσκανιάντ’ πα είναι; «Ρίζα μ’» ας λέει ο Κόντζολας και ν’ αρχινούν να κρούγ̆’νε
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| Α’έρτς | αϊ-Γιώργης | ||
| αούτειν’ | αυτοί | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| απομέν’νε | απομένουν | ||
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| αστάρ’ | φόδρα, υπόστρωμα | astar/āster | |
| ατα | αυτά | ||
| ατουν | τους | ||
| ατουνούς | αυτούς | ||
| εκείμ’ | κειτόμουν, ξάπλωνα | ||
| έμ’ | ήμουν | ||
| εξέβα | βγήκα, ανέβηκα, μτφ. προέκυψα | ||
| έτον | ήταν | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καϊτέδες | μελωδίες, μουσικές συνθέσεις, μουσικοί σκοποί | kayde | |
| καϊτέν | μελωδία, μουσική σύνθεση, μουσικός σκοπός | kayde | |
| κουσκανιάντ’ | ζηλόφθονοι, ζηλιάρηδες | kıskanmak | |
| ’κχ̌ύουνταν | εκχύνονται, χύνονται, εκρέουν | εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω | |
| μένον | (προστ.) μείνε | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ’ντες | (όντες) όταν | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| Παναΐα | Παναγιά | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| ποίσον | (προστ.) κάνε, φτιάξε | ποιέω, ποιῶ | |
| πορπατησία | περπατησιά, περπάτημα | ||
| ρακίν | αλκοολούχο ποτό που παράγεται από τη ζύμωση φρούτων ή στεμφύλων φρούτων | rakı/ˁaraḳī | |
| σπαρελί’ | σπαρελιού (μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους) | spalliera | |
| τσ̌ιτσ̌άκια | λουλούδια | çiçek | |
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| Α’έρτς | αϊ-Γιώργης | ||
| αούτειν’ | αυτοί | ||
| απέσ’ | μέσα | ||
| απομέν’νε | απομένουν | ||
| αρνόπο | αρνάκι, χαϊδευτική προσφώνηση γυναίκας | ||
| ας σην | απ’ την | ασό σην (από την) | |
| αστάρ’ | φόδρα, υπόστρωμα | astar/āster | |
| ατα | αυτά | ||
| ατουν | τους | ||
| ατουνούς | αυτούς | ||
| εκείμ’ | κειτόμουν, ξάπλωνα | ||
| έμ’ | ήμουν | ||
| εξέβα | βγήκα, ανέβηκα, μτφ. προέκυψα | ||
| έτον | ήταν | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καϊτέδες | μελωδίες, μουσικές συνθέσεις, μουσικοί σκοποί | kayde | |
| καϊτέν | μελωδία, μουσική σύνθεση, μουσικός σκοπός | kayde | |
| κουσκανιάντ’ | ζηλόφθονοι, ζηλιάρηδες | kıskanmak | |
| ’κχ̌ύουνταν | εκχύνονται, χύνονται, εκρέουν | εκχύνω<ἐγχέω< ἐν + χέω | |
| μένον | (προστ.) μείνε | ||
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| ’ντες | (όντες) όταν | ||
| πα | πάλι, επίσης, ακόμα | ||
| Παναΐα | Παναγιά | ||
| παρχάρ’ | ορεινός τόπος θερινής βοσκής | ||
| ποίσον | (προστ.) κάνε, φτιάξε | ποιέω, ποιῶ | |
| πορπατησία | περπατησιά, περπάτημα | ||
| ρακίν | αλκοολούχο ποτό που παράγεται από τη ζύμωση φρούτων ή στεμφύλων φρούτων | rakı/ˁaraḳī | |
| σπαρελί’ | σπαρελιού (μέρος γυναικείας ενδυμασίας αυτοτελές που χρησιμεύει ως κάλυμμα του στήθους) | spalliera | |
| τσ̌ιτσ̌άκια | λουλούδια | çiçek | |
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 