Έλα, λέω σε, πουλόπο μ’

Έλα, λέω σε, πουλόπο μ’
και σ’ ωτί σ’ καικά
αχ! κι αν λέγ’νε σε, πουλόπο μ’,
καντουρεύ’νε σε

Άμαν, άμαν, όι!
Απάν’ ι-σ’ εχώρ’!
Σην πόρταν οπίσ’, πουλόπο μ’,
τα τσ̌αρούχ̌ι͜α σ’ φόρ’

Και τη μάνα σ’ ’δέν μη λες α’,
είναι μυστικά
Άφ’ς τον κύρη σ’ και τη μάνα σ’,
πάμ’ σ’ εμέτερα

Άμαν, άμαν, κόρ’,
απάν’ ι-σ’ εχώρ’!
Σην πόρταν οπίσ’, πουλόπο μ’,
τα τσ̌αρούχ̌ι͜α σ’ φόρ’

Για έλα τα κατάβραδα,
[ν’ αηλί εμέν!]
για έλα τα βρατέρι͜α
[ντό να ’ίνουμαι;]
Κάθκα, πουλί μ’, κι ανάμ’νον με
[ν’ αηλί εμέν!]
σα ισίζ’κα τα μέρι͜α
[ντό να ’ίνουμαι;]

Άμαν, άμαν, κόρ’,
απάν’ ι-σ’ εχώρ’!
Σην πόρταν οπίσ’, πουλόπο μ’,
τα τσ̌αρούχ̌ι͜α σ’ φόρ’