Αδά ραχ̌ίν κι ακεί ραχ̌ίν

Αδά ραχ̌ίν, ακεί ραχ̌ίν
ση μέσεν τρέχ̌’ ποτάμι
Που πίν’ ας σο νερόν αθε
τα τέρτα̤ όλα̤ χάνει

Φά’ με το πουλόπο μ’, φά’ με
για τ’ εσέν εγώ θα χάμαι
Η ώρα τρία τη νυχτός
εμείς πα πού θα πάμε;

Αδά σα νύχτας τα τρανά
τον ύπνον ’κι χορτάζω
Εντρέπουμαι και ας σ’ ανθρώπ’ς,
όθεν στέκω νυστάζω

Φά’ με το πουλόπο μ’, φά’ με
για τ’ εσέν εγώ θα χάμαι
Η ώρα τρία τη νυχτός
εμείς πα πού θα πάμε;

Αδά σα ξεροπάιρα̤
εχάσα την τρυγόνα μ’
Για τ’ ατό ο πνευματικόν
εδέκε με κανόναν

Φά’ με το πουλόπο μ’, φά’ με
για τ’ εσέν εγώ θα χάμαι
Η ώρα τρία τη νυχτός
εμείς πα πού θα πάμε;

Αδά σα ξεροπάιρα̤,
λιθάρα̤ και τσ̌αγ̆ούλα̤
Κυλίουν σον κατέφορον,
θαρρείς βοούν ταούλα̤

Φά’ με το πουλόπο μ’, φά’ με
για τ’ εσέν εγώ θα χάμαι
Η ώρα τρία τη νυχτός
εμείς πα πού θα πάμε;