Απάν’ σο ραχ̌ίν

Απάν’ σο ραχ̌ίν
καίεται έναν ψ̌ην
Κρίμαν ’κ’ έν’ να μη γλυτώνω
ας σ’ άψιμον αΐκον παιδίν;

Βρούλα τριυλίζ’
κι ατόν τυρα̤ννίζ’
Για τη χ̌έρας το κορτσόπον
π’ αγαπά ’το τ’ ομμάτα̤ τ’ κλαινίζ’

Αΐκον ζωήν
κανείς να μη ζει
Το κορτσόπον ντο εθέλ’να για να παίρω
εμέν τυρα̤ννίζ’

Τυρα̤ννίζ’ πολλά,
εμέν ’κι αγαπά
Σα κρεβάτα̤ εγώ κείμαι
για τ’ ατέν θ’ ευτάω παλαλά

Αγαπώ ατεν
και ’κι δίν’ν’ ατεν
Ανύπαντρος θ’ απομένω
απάν’ σον κόσμον εγώ για τ’ ατέν