Έλα κλώστ’ οπίσ’

Αφού αγαπώ σε, πουλί μ’,
γιατί θέλτς να φεύ’ς;
Θ’ απομέντς απέσ’ σα στράτας
και θα υποφέρτς
Έλα νούντσον α’ καλά
το καλό σ’ αν θέλτς

Έλα, πουλί μ’, έλα,
έλα μετ’ εμέν
Μη κλαινί͜εις το ψ̌όπο μ’
κρίμαν έν’ σ’ εμέν
Έλα κλώστ’ οπίσ’,
έλα μετ’ εμέν
Μη κλαινί͜εις το ψ̌όπο μ’
κρίμαν έν’ σ’ εμέν
Μη κλαινί͜εις το ψ̌όπο μ’, 
πουλί μ’, πουλί μ’, έλα,
έλα μετ’ εμέν

Ογρασ̌εύ’νε οι τουσ̌μάν’
να χωρίζ’νε μας
Χώρι͜α ένας ας σον άλλον 
να κλαινίζ’νε μας
Ντό θα εγροικούν ατείν’
να τυρα̤ννίζ’νε μας;

Έλα, πουλί μ’, έλα,
έλα μετ’ εμέν
Μη κλαινί͜εις το ψ̌όπο μ’
κρίμαν έν’ σ’ εμέν
Έλα κλώστ’ οπίσ’,
έλα μετ’ εμέν
Μη κλαινί͜εις το ψ̌όπο μ’
κρίμαν έν’ σ’ εμέν
Μη κλαινί͜εις το ψ̌όπο μ’, 
πουλί μ’, πουλί μ’, έλα,
έλα μετ’ εμέν

Ετσάκωσες τα φτερόπα μ’
κι άλλο ’κι πετώ
Καίουμαι, βρουλίουμαι
άλλο ’κι γελώ
Και χωρίς εσέν, πουλόπο μ’,
’κι ’πορώ να ζω

Έλα, πουλί μ’, έλα,
έλα μετ’ εμέν
Μη κλαινί͜εις το ψ̌όπο μ’
κρίμαν έν’ σ’ εμέν
Έλα κλώστ’ οπίσ’,
έλα μετ’ εμέν
Μη κλαινί͜εις το ψ̌όπο μ’
κρίμαν έν’ σ’ εμέν
Μη κλαινί͜εις το ψ̌όπο μ’, 
πουλί μ’, πουλί μ’, έλα,
έλα μετ’ εμέν