Τ’ αγγελικόν το τέρεμα σ’

Έρθες άμον άστρον λαμπρόν,
εφώταξεν το ψ̌όπο μ’!
Τ’ ομμάτι͜α σ’ έγκανε το φως
σ’ έρημον το καρδόπο μ’

Πουλόπο μ’, άλλο ’κ’ επορώ
τ’ ομμάτι͜α σ’ ν’ ανασπάλω
Τ’ αγγελικόν το τέρεμα σ’
έξ’ ας σο νου μ’ ’κ’ εβγάλλω

Να έμ’ του φέγγονος το φως
σ’ ομμάτι͜α σ’ να τσουρούται
Πέλκιτα το καρδόπο μου
ολίγον να λαρούται

Γιαβρόπο μ’, άλλο ’κ’ ’ίνεται
με δάκρυ͜α να αγνεφούμε
Απάν’ ση γην γραφτόν έτον
εντάμα να γερούμε