Βιώματα 37

[Και -ν-] Έσυρεν και -ν- εσέγκε με
με το ζόρ’ σο καλύβ’ν ατ’ς
’Κ’ επόρεσα να χαλάνω
τ’ άπιστον το χατίρ’ν ατ’ς

[Και -ν-] Εντώκεν κι εγκαλιάστε με
και -ν- ας σα μὲσα κέσ’ -ιν
Είπε με, «Αφέντα, πού θα πας;
ας είμες αδακέσ’ -ιν»

[Και] Φαρμάκωσον τη σ̌κύλ’ το γιον
άφ’ς κι έλα μετ’ εμέναν
Τίναν επέμ’νεν ο κόσμον
και θ’ απομέν’ κι εσέναν;