Βιώματα 31

[Ωχ! Και] Λελεύω σε, λελεύω σε -ν-
και ντό πολλά αγαπώ σε -ν-
Ο πρόσωπος ι-σ’ παρλαεύ’
’κ’ επορώ να τερώ σε -ν-

[Εχ!] Μίαν κι άλλο θα καίουμαι
την καρδία σ’ να χτίζω
Θέλω να ανασπάλω σε,
με τ’ όνομα σ’ γνεφίζω

Έμαθα το σουμάδεμα σ’
κλαίω κι αναστενάζω
Ακόμαν με τ’ ομούτ’ είμαι
και τον Θεόν δοξάζω

[Εχ!] Μίαν κι άλλο θα καίουμαι
την καρδία σ’ να χτίζω
Θέλω να ανασπάλω σε,
με τ’ όνεμα σ’ γνεφίζω

Αρνί μ’, σα στεφανώματα σ’
το λείμψανο μ’ θα φέρ’νε
Άλλ’ θα τερούν και χ̌αίρουνταν,
τ’ εμόν οι φίλ’ θα κλαίγ’νε

[Ωχ!] Μίαν κι άλλο θα καίγ̆ουμαι
την καρδία σ’ να χτίζω
Θέλω να ανασπάλω σε,
με τ’ όνομα σ’ γνεφίζω