Το καρδόπο μ’ θα καί͜εις

Εσέν π’ έπλασεν ο Θεόν
θαρρώ θα πουσ̌μανεύ’ α̤’
Σ’ εσέν ντ’ εσέγκεν την καρδά̤ν
θα έρ’ται αραεύ’ α̤’

Ατόσα καρδά̤ς έκαψες
τον Θεόν ’κι φογάσαι
Τ’ εμόν το ψ̌όπον πα θα καί͜εις,
διπλά ν’ ανάθεμα σε!

Άψιμον σο καρδόπο μου
με τ’ ομμάτα̤ σ’ εσέγκες
Έσ̌κισες το κορμόπο μου
και την καρδά̤ μ’ εξέγκες

Ατόσα καρδά̤ς έκαψες
τον Θεόν ’κι φογάσαι
Τ’ εμόν το ψ̌όπον πα θα καί͜εις,
διπλά ν’ ανάθεμα σε!

Άλλο σ’ ομμάτα̤ σ’ ’κι τερώ,
τ’ όνεμα σ’ ’κι θ’ αγγεύω
Θα ’λέπω σε να καίγεσαι
θ’ αφήνω σε και φεύω

Ατόσα καρδά̤ς έκαψες
τον Θεόν ’κι φογάσαι
Τ’ εμόν το ψ̌όπον πα θα καί͜εις,
διπλά ν’ ανάθεμα σε!

Άλλο εγάπην ’κι θέλω,
ντ’ εγάπεσα κανείται
Σ’ αούτ’ τη ζωήν η σεβντά
καμίαν ’κι τελείται

Ατόσα καρδά̤ς έκαψες
τον Θεόν ’κι φογάσαι
Τ’ εμόν το ψ̌όπον πα θα καί͜εις,
διπλά ν’ ανάθεμα σε!