.
.
Ορμάνι͜α κι ορμανόφυλλα

Αφιέρωμα ση μάνα

Αφιέρωμα ση μάνα
fullscreen
Μάνα, έσ’νε το γιατρικό
ση καρδά̤ς ι-μ’ τα πόνια
Έφυγες, μάνα, ας ση ζωήν,
λίγα έσαν τα χρόνια σ’

Άλλο σ’ αούτο τη ζωήν
«μάνα» ’κι θα κουίζω
Όντες ακούω τ’ όνομα σ’
έρ’ται με να δακρύζω

Εχ̌αίρουμ’νε με τη χαρά σ’
επόν’να με τον πόνο σ’
Ατώρα, μάνα μ’, έφυες,
το γέλος έντον πόνος

Άλλο σ’ αούτο τη ζωή
«μάνα» ’κι θα κουίζω
Όντες ακούω τ’ όνομα σ’
έρ’ται με να δακρύζω

Νουνίζω ατά ντο έζησα,
μάνα, σουμά σ’ εσέναν
Έρχεσαι πάντα σ’ όρωμα μ’,
θαρρώ πως έτον ψέμαν

Άλλο σ’ αούτο τη ζωή
«μάνα» ’κι θα κουίζω
Όντες ακούω τ’ όνομα σ’
έρ’ται με να δακρύζω
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλευση
αούτοαυτό/ή
ατάαυτά
ατώρατώρα
γέλοςγέλιο, περίγελος
έντονέγινε
επόν’ναπονούσα
έρ’ταιέρχεται
έρ’ται μεμου έρχεται, μου φαίνεται
έσανήταν
έσ’νεήσουν
έτονήταν
έφυεςέφυγες
εχ̌αίρουμ’νεχαιρόμουν
καρδά̤ς(γεν. εν.) καρδιάς, (ον. πληθ.) καρδιές
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κουίζωφωνάζω, λαλώ, καλώ κπ ονομαστικά
νουνίζωσκέφτομαι
όντεςόταν
όρωμαόνειρο
πόνια(ονομ.) πόνοι, (αιτ.) πόνους
σουμάκοντά
ΚείμενοΕπεξήγησηΕτυμ. ΡίζαΠροέλ.
αούτοαυτό/ή
ατάαυτά
ατώρατώρα
γέλοςγέλιο, περίγελος
έντονέγινε
επόν’ναπονούσα
έρ’ταιέρχεται
έρ’ται μεμου έρχεται, μου φαίνεται
έσανήταν
έσ’νεήσουν
έτονήταν
έφυεςέφυγες
εχ̌αίρουμ’νεχαιρόμουν
καρδά̤ς(γεν. εν.) καρδιάς, (ον. πληθ.) καρδιές
’κιδεν οὐκί<οὐχί
κουίζωφωνάζω, λαλώ, καλώ κπ ονομαστικά
νουνίζωσκέφτομαι
όντεςόταν
όρωμαόνειρο
πόνια(ονομ.) πόνοι, (αιτ.) πόνους
σουμάκοντά
Αφιέρωμα ση μάνα

Ποντιακός Στίχος - Pontian Lyrics 2025

Επικοινωνία: infoDUMMY@pontianlyrics.gr

Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της IpHost