Γουρπάν’ σα πέντε δάχτυλα σ’

Γουρπάν’ σα πέντε δάχτυλα σ’
ντο κρού’ν απάν’ σα κόρδας
Ευτάνε με και λάσκουμαι
μεσανυχτί’ σα πόρτας

Απ’ αδά κιάν’ ντ’ εράευες;
Πλάν κιάν’ κατ’ εδεβαίν’νες;
Έρθες επέρες σ’ ομμάτι͜α μ’
άλλ’ ας σο νου μ’ ’κ’ εξέβες

Γουρπάν’ σ’ ομμάτι͜α σ’ τ’ έμορφα,
τ’ οφρύδι͜α σ’ πογιαμάδες
Γουρπάν’ σο πόι σ’ να ’ίν’ντανε
δεκαοχτώ γιοσμάδες

Τσ̌οπάνε μ’, ντό γιοσμάς είσαι;
Νασάν που έχ̌’ σε άντραν!
Άφ’ς ατα κι έλα μετ’ εμέν
τ’ ακλερικά σ’/τα πρόβατα σ’ ’κι χάν’νταν