Χ̌ερίτσα μ’, άιτε ας πάμε

Χ̌έρα μ’, πώς εκομπώθα εγώ
σα έμορφα τα κάλλι͜α σ’;
Τ’ ημ’σόν τον βίο μ’ έφαγα,
χ̌έρα μ’, για την εγκάλι͜α σ’

Χ̌ερίτσα μ’, άιτε ας πάμε [ψ̌η μ’]
Χ̌ερίτσα μ’, άιτε ας πάμε
Μακρά ας σ’ ομμάτι͜α τη κοσμί’
και παλαλά -ν- ευτάμε

Τα πρόατα -ν- επούλτσα εγώ,
ίλι͜αμ και τα κριάρι͜α
Δύο, τρία χτηνόπα είν’,
εκείνα τ’ αλμεγάδι͜α

Χ̌ερίτσα μ’, άιτε ας πάμε [ψ̌η μ’]
Χ̌ερίτσα μ’, άιτε ας πάμε
Μακρά ας σ’ ομμάτι͜α τη κοσμί’
και παλαλά -ν- ευτάμε

Χ̌ερίτσα μ’, πάει να βασιλεύ’,
ο ήλον πάει ση Δύσην
Τα παλληκάρι͜α τη χωρί’
πώς τρέχ’νε/πουλόπο μ’, απ’ οπίσ’ ι-σ’

Χ̌ερίτσα μ’, άιτε ας πάμε [ψ̌η μ’]
Χ̌ερίτσα μ’, άιτε ας πάμε
Μακρά ας σ’ ομμάτι͜α τη κοσμί’/χωρί’
και παλαλά -ν- ευτάμε

Χ̌ερίτσα μ’, άιτε ας πάμε [ψ̌η μ’]
Χ̌ερίτσα μ’, άιτε ας πάμε
Μακρά ’ς σ’ ομμάτι͜α τη κοσμί’
και παλαλά -ν- ευτάμε