Σην ψ̌η μ’ τα τέρτι͜α είν’ πολλά

Τ’ εμά τα τέρτι͜α είν’ πολλά,
τα πάθη μ’ άλλ’ ατόσα
Να ταγιανίζ’ το καρδόπο μ’
θα λέει ατα η γλώσσα μ’

♫

Σην ψ̌η μ’ τα τέρτι͜α είν’ πολλά,
τα πάθη μ’ άλλ’ ατόσα
Κατ’ ταγιανίζ’ το καρδόπο μ’
να λέει ατα η γλώσσα μ’;

Από νέος παιδίν εγώ
καλόν ημέραν ’κ’ είδα
κι απέσ’ σην καρδι͜ά μ’ τερτόπα
από μικρόν αρ’ είχα

Κι από μικρόν εσάρεψεν
εμέν η καταιγίδα
Καλόν ημέρα ση ζωή μ’
ακόμαν εγώ ’κ’ είδα

Από νέος παιδίν εγώ
καλόν ημέραν ’κ’ είδα
κι απέσ’ σην καρδι͜ά μ’ τερτόπα
από μικρόν αρ’ είχα

Σεβντά ντο έτον ’κ’ έμαθα
φιλήν απέσ’ σα χ̌είλι͜α
Και η εγκάλια μ’ εύκαιρον
ντο είν’ ατά πα ’κ’ είδα

Από νέος παιδίν εγώ
καλόν ημέραν ’κ’ είδα
κι απέσ’ σην καρδι͜ά μ’ τερτόπα
από μικρόν αρ’ είχα