Νασάν εκείν’ το παλληκάρ’

Εντώκα τον ανέφορον
κι εξέβα σα παρχάρι͜α
Εκεί απάν’ αντάμωσα
του Γιάνν’ τα παλληκάρι͜α

Τα χτήνι͜α σίτ’ εβόσκουσαν
και τα κωδώνι͜α εντούναν
Με το γλυκύν το λαλόπον
τ’ αρνί μ’ χαπέρ’ εδούν’ναν

Νασάν εκείν’ το παλληκάρ’
π’ έσ̌κιζεν τα ραχ̌ία
Ατό έν’ αετόπουλον
με τα τρανά τα ψ̌ήα

Ο ουρανόν φυσά και βρέχ̌’
και τ’ αρνί μ’ ετραγώδ’νεν
Ση παρχαρί’ τα ρέματα
καλά τρυγόνα εφών’νεν