Εντώκα τον ανέφορον

Εντώκα τον ανέφορον,
ελάχμαξα κι εστάθα
Εχάσα την τρυγόνα μου
κι απέσ’ σ’ ορμάν’ εχάθα

Τον όρκον ντο εδέκαμε
καμίαν ’κι ανασπάλλω
Πουλόπο μ’, σο καρδόπο μου
εγώ άλλεν ’κι βάλλω

Η δείσα ερρούξεν σα ραχ̌ι͜ά
το τέν’ και σα χορτάρι͜α
Η κόρ’ εσέβεν σο χορόν,
ζαντύν’ τα παλληκάρι͜α

Τον όρκον ντο εδέκαμε
καμίαν ’κι ανασπάλλω
Πουλόπο μ’, σο καρδόπο μου
εγώ άλλεν ’κι βάλλω

Με τ’ άσπρα και τα κόκκινα
εφώταξεν τ’ αρνόπο μ’
Σο γιάνι μ’ έλα χόρεψον
κι ας χ̌αίρεται το ψ̌όπο μ’

Τον όρκον ντο εδέκαμε
καμίαν ’κι ανασπάλλω
Πουλόπο μ’, σο καρδόπο μου
εγώ άλλεν ’κι βάλλω