Φορτηγατζήδες

Κλώσκουν οι φορτηγατζ̌ήδες
νεγκασμέν’ και νυσταγμέν’
Κάθε πόρτα και γυναίκα
τον καλόν ατ’ς αναμέν’

Το τιμόν’ έχ̌’ χωρισίας,
καίει, ματών’ και τα καρδίας
Το τιμόν’ όσοι κρατούνε
αγαπούν, αροθυμούνε

Κλώσκουν οι φορτηγατζ̌ήδες,
Καζαντζίδη τραγωδούν
κι αναμέν’νε ν’ ανταμούνταν
με τ’ ανθρώπ’ς που αγαπούν

Το τιμόν’ έχ̌’ χωρισίας,
καίει, ματών’ και τα καρδίας
Το τιμόν’ όσοι κρατούνε
αγαπούν, αροθυμούνε

Κλώσκουν οι φορτηγατζ̌ήδες,
έρχουντανε ξαν οπίσ’
Τα ξένα και αν πλανεύ’νε
’κι πονεί ατ’ς ξάι κανείς

Το τιμόν’ έχ̌’ χωρισίας,
καίει, ματών’ και τα καρδίας
Το τιμόν’ όσοι κρατούνε
αγαπούν, αροθυμούνε

Ταξιδιάρικα πουλία
και σα πέρατα τη γης
Νεγκασμένα, νυσταγμένα,
εκέσ’ μ’ απομέν’ κανείς

Το τιμόν’ έχ̌’ χωρισίας,
καίει, ματών’ και τα καρδίας
Το τιμόν’ όσοι κρατούνε
αγαπούν, αροθυμούνε