’Κ’ είδα σε εφτά ημέρας

’Κ’ είδα σε εφτά ημέρας
και το ψ̌όπο μ’ φτιλακίζ’
Τα δάκρυ͜α μ’ ποτάμ’ εγένταν
θολόν κι εμέν θα φουρκίζ’

Παιδά, τ’ εύκαιρα τα λόγια σ’
πώς να θέκω σο σ̌κοινίν;
Η σεβντά ’κ’ έν’ γουρουνόπον
για να παίρτς α’ σο σακίν

Κανείς ’κ’ έρ’ται να ελέπ’ με
ντό ευτάγω και πώς ζω
Ας σ’ ομμάτι͜α μ’ δάκρυ͜α τρέχ’νε
για τ’ ομμάτι͜α π’ αγαπώ

Παιδά, τ’ εύκαιρα τα λόγια σ’
πώς να θέκω σο σ̌κοινίν;
Η σεβντά ’κ’ έν’ γουρουνόπον
για να παίρτς α’ σο σακίν

Τ’ ομματόπα σ’, τ’ οφρυδόπα σ’
είναι όλεν η ζωή μ’
Ας σα χ̌είλι͜α σ’ δύο λόγια
κι έρ’ται σο κορμί μ’ η ψ̌η μ’

Παιδά, τ’ εύκαιρα τα λόγια σ’
πώς να θέκω σο σ̌κοινίν;
Η σεβντά ’κ’ έν’ γουρουνόπον
για να παίρτς α’ σο σακίν