Στιχουργοί: Γιάννης Τσανάκαλης
Συνθέτες: Γιάννης Τσανάκαλης
Δος μα τα δάκρυ͜α σ’ [πουλόπο μ’] ας σ’ ομματόπα σ’ και -ν- έπαρ’ την καρδία μ’ Νέσβησον ντο έχω, εγώ την καμονήν να δίγω σε τα ψ̌ήα μ’ [Και -ν-] Εσύ για τ’ εμέναν, πουλόπο μ’, κλαις, τυρα̤ννίεσαι κι εμέν τιδέν ’κι λες Δος μα την δύναμην, [πουλόπο μ’] εγώ για να ζω Δος μα φως ση σκοτίαν Δος μα υπομονήν, [πουλόπο μ’] να ταγιανίζω σ’ αβούτο τη φωτίαν [Και -ν-] Εσύ για τ’ εμέναν, πουλόπο μ’, κλαις, τυρα̤ννίεσαι κι εμέν τιδέν ’κι λες Δος μα την ανάσμαν, [πουλί μ’] την ανάσμαν τ’ εσόν, να δίγω σε τ’ εμόν -ι Έπαρ’ το γέλος ι-μ’, [πουλί μ’] το γέλος ι-μ’ τ’ εμόν¹ και δος μα εσύ τ’ εσόν -ι [Και -ν-] Εσύ για τ’ εμέναν, πουλόπο μ’, κλαις, τυρα̤ννίεσαι κι εμέν τιδέν ’κι λες Για τ’ εμέναν πάντα [ρίζα μ’] η ψ̌η μ’ θα είσαι εσύ και -ν- εγώ για τ’ εσένα Άνοιξον πουλί μ’/πουλόπο μ’ [γιάβρι μ’] τα φτερόπα σου και -ν- έλα μετ’ εμένα [Και -ν-] Εσύ για τ’ εμέναν, πουλόπο μ’, κλαις, τυρα̤ννίεσαι κι εμέν τιδέν ’κι λες
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αβούτο | αυτό | ||
| ανάσμαν | ανάσα, αναπνοή | ||
| άνοιξον | (προστ.) άνοιξε | ||
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| γέλος | γέλιο, περίγελος | ||
| γιάβρι | μωρό, μικρό, παιδί | yavru | |
| δίγω | δίνω | ||
| δος | δώσε | ||
| δος μα | δώσε μου | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έπαρ’ | (προστ.) πάρε | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| καμονήν | καημός, (αιτ.) καημό | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| νέσβησον | (προστ.) σβήσε | ||
| ομματόπα | ματάκια | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| σκοτίαν | σκοτάδι | ||
| ταγιανίζω | αντέχω, βαστάω, υπομένω | dayanmak | |
| τιδέν | τίποτα | ||
| τυρα̤ννίεσαι | τυραννιέσαι, ταλαιπωριέσαι | ||
| φτερόπα | φτεράκια | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αβούτο | αυτό | ||
| ανάσμαν | ανάσα, αναπνοή | ||
| άνοιξον | (προστ.) άνοιξε | ||
| ας σ’ | (ας σου) από του, από τότε που/αφότου, (ας σο) από το/τα | ||
| γέλος | γέλιο, περίγελος | ||
| γιάβρι | μωρό, μικρό, παιδί | yavru | |
| δίγω | δίνω | ||
| δος | δώσε | ||
| δος μα | δώσε μου | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έπαρ’ | (προστ.) πάρε | ||
| εσόν | δικός/ή/ό σου | ||
| καμονήν | καημός, (αιτ.) καημό | ||
| ’κι | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| μετ’ | μαζί με (με αιτιατική), με (τρόπος) | ||
| νέσβησον | (προστ.) σβήσε | ||
| ομματόπα | ματάκια | ||
| πουλόπο | πουλάκι | ||
| σκοτίαν | σκοτάδι | ||
| ταγιανίζω | αντέχω, βαστάω, υπομένω | dayanmak | |
| τιδέν | τίποτα | ||
| τυρα̤ννίεσαι | τυραννιέσαι, ταλαιπωριέσαι | ||
| φτερόπα | φτεράκια | ||
| ψ̌η | ψυχή | ||
| ψ̌ήα | ψυχές, η περιοχή του στέρνου, τα εσώψυχα |
¹ Εδώ η χρήση του μ’ (μου) είναι καταχρηστική αφού το «τ’ εμόν» σημαίνει «το δικό μου».
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 