Το ταπιέτι σ’ το κακόν

Το ταπιάτ’ το κακόν
’κ’ επορείς να ανασπάλλτς
Έμαθα σ’ οσπιτόπο σ’
παλληκάρι͜α φέρτς και βάλλτς

Ε! κορτσόπον ντό ευτάς
και κανέναν ’κ’ ερωτάς;
Παλληκάρι͜α σίτ’ ελέπ’ς
και -ν- εμέναν ανασπάλλτς;

Όσο συμβουλεύω σε
τα ανάποδα ευτάς
Κάθεσαι σο παραθύρ’
και με Τούρκ’ς χαμογελάς

Ε! κορτσόπον ντό ευτάς
και κανέναν ’κ’ ερωτάς;
Παλληκάρι͜α σίτ’ ελέπ’ς
και -ν- εμέναν ανασπάλλτς;

Σ’κούσαι εσύ το μεσημέρ’,
σ’ οσπίτι σ’ τιδέν ’κ’ ευτάς
Το βράδον εβγαίντς και πας
και -ν- εμέναν ’κ’ ερωτάς

Ε! κορτσόπον ντό ευτάς
και -ν- εμέναν ’κ’ ερωτάς;
Παλληκάρι͜α σίτ’ ελέπ’ς
και -ν- εμέναν ανασπάλλτς;