Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Σην καριόλαν ντο κείσαι συ, γιαβρούλα μ’, να ’τσακούτον Εσύ τιδέν να μη παθάντς άντρας ι-σ’ να ’σκοτούτον Εσύ, χ̌έρα μ’, χάρ’ τον καιρό σ’ κι εμέναν απιδέβα Αρ’ άφ’ς -ι με ας καίουμαι και σ’ άψιμον ντ’ εσέβα Έλα να ποδεδίζω σε αφορισμέντσα χ̌έρα Τ’ εμόν την ψ̌ην εσύ θα παίρτς, ’παρ’ ακόν’ τα μαχ̌αίρι͜α Η χ̌έρα μαύρον πρόβατ’ έν’ και σο σουρίν ’κ’ εμπαίνει Λάσ̌κεται σ’ εξωχώραφα πάντα οπίσ’ απομένει
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| ακόν’ | ακόνισε | ||
| απιδέβα | (προστ.) φύγε, άφησε πίσω, ξεπέρασε, προσπέρασε | από + διαβαίνω | |
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αφορισμέντσα | αφορισμένη, αναθεματισμένη | ||
| άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
| άψιμον | φωτιά | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έν’ | είναι | ||
| εσέβα | μπήκα | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καίουμαι | καίγομαι | ||
| καριόλαν | σιδερένιο κρεβάτι | λ.ιταλική μεσαιωνική carriola | |
| κείσαι | κείτεσαι, ξαπλώνεις | ||
| λάσ̌κεται | περιφέρεται, τριγυρνά, περιπλανιέται | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| να ποδεδίζω | να χαρώ κπ | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| παθάντς | παθαίνεις | ||
| παίρτς | παίρνεις | ||
| ποδεδίζω | (ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
| ποδεδίζω σε | να σε χαρώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
| ’σκοτούτον | (εσκοτούτον) σκοτωνόταν | ||
| σουρίν | κοπάδι ζώων, πλήθος ανθρώπων, πομπή, σωρός από πράγματα | sürü | |
| τιδέν | τίποτα | ||
| ’τσακούτον | (ετσακούτον) έσπαζε | ||
| χ̌έρα | χήρα | ||
| χάρ’ | (προστ.) χαίρε, να χαρείς | ||
| ψ̌ην | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| ακόν’ | ακόνισε | ||
| απιδέβα | (προστ.) φύγε, άφησε πίσω, ξεπέρασε, προσπέρασε | από + διαβαίνω | |
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| αφορισμέντσα | αφορισμένη, αναθεματισμένη | ||
| άφ’ς | (προστ.) άφησε | ||
| άψιμον | φωτιά | ||
| εμόν | δικός/ή/ό μου | ἐμοῦ | |
| έν’ | είναι | ||
| εσέβα | μπήκα | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| καίουμαι | καίγομαι | ||
| καριόλαν | σιδερένιο κρεβάτι | λ.ιταλική μεσαιωνική carriola | |
| κείσαι | κείτεσαι, ξαπλώνεις | ||
| λάσ̌κεται | περιφέρεται, τριγυρνά, περιπλανιέται | ἀλάομαι/ηλάσκω | |
| να ποδεδίζω | να χαρώ κπ | ||
| οπίσ’ | πίσω | ||
| παθάντς | παθαίνεις | ||
| παίρτς | παίρνεις | ||
| ποδεδίζω | (ενεργ. και μέση) χαίρομαι, απολαμβάνω, προσκυνώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
| ποδεδίζω σε | να σε χαρώ | από+δέδιν (<δείδω=φοβάμαι, ανησυχώ) | |
| ’σκοτούτον | (εσκοτούτον) σκοτωνόταν | ||
| σουρίν | κοπάδι ζώων, πλήθος ανθρώπων, πομπή, σωρός από πράγματα | sürü | |
| τιδέν | τίποτα | ||
| ’τσακούτον | (ετσακούτον) έσπαζε | ||
| χ̌έρα | χήρα | ||
| χάρ’ | (προστ.) χαίρε, να χαρείς | ||
| ψ̌ην | ψυχή |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 