Ση Σαλονίκης τον σταθμόν

Ση Σαλονίκης τον σταθμόν
τ’ αρνί μ’ επαρεξέγκα
Σο τρένον, σην Ακρόπολην,
το γιαβρόπο μ’/πουλόπο μ’ εξέγκα

Έτρεχαν άμον νερόν
τα δα̤κρόπα μ’ σο σταθμόν
Εκούνιζα το μαντίλ’,
έφευεν τ’ αρνίν τ’ εμόν

Επέμ’ναν σο παράθυρον
το τρένο ους ν’ εχάθεν
Θολωμένα τ’ ομματόπα τ’/τ’ς
στρατιώτης εχπάστεν

Έτρεχαν άμον νερόν
τα δα̤κρόπα μ’ σο σταθμόν
Εκούνιζα το μαντίλ’,
έφευεν τ’ αρνίν τ’ εμόν

Το φίλεμαν ντ’ εδέκε με
ους να ’κ’ έρ’ται τ’ αρνόπο μ’
Θα έχ’ α’ άμον φυλαχτόν
εγώ απέσ’ σο καρδόπο μ’

Έτρεχαν άμον νερόν
τα δα̤κρόπα μ’ σο σταθμόν
Εκούνιζα το μαντίλ’,
έφευεν τ’ αρνίν τ’ εμόν