Στιχουργοί: Παραδοσιακό
Συνθέτες: Παραδοσιακό
Στα ξένα και στα έρημα εγώ πάντα γυρίζω Πάντα με τ’ «αχ!» και με το «βαχ!» την καρδι͜ά μ’ τυρα̤ννίζω Έφαες με, ξενιτείαν! Στα ξένα έρημον πουλίν, κομμένα τα φτερόπα μ’ Μακρά ας ση μάναν κι ας σον κύρ’ κι ασ’ όλι͜α τ’ αδελφόπα μ’ Έφαες με, ξενιτείαν! Ν’ αηλί εκείνεν τη μάναν που έχ̌’ τον ξενιτέαν Καίεται το καρδόπον ατ’ς και ’ίνεται μανέαν Έφαες με, ξενιτείαν!
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αδελφόπα | αδελφάκια | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| ας σον | απ’ τον | ασό σον (από τον) | |
| ασ’ | από | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| εκείνεν | εκείνη | ||
| έφαες | έφαγες | ||
| έχ̌’ | έχει | ||
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| καίεται | καίγεται | ||
| καρδόπον | καρδούλα | ||
| κύρ’ | πατέρα | ||
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| μανέαν | καπνιά, μαυρισμένος/η/ο από καπνιά | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξενιτέαν | ξενιτεμένο | ||
| τυρα̤ννίζω | τυραννάω, ταλαιπωρώ | ||
| φτερόπα | φτεράκια |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αδελφόπα | αδελφάκια | ||
| αηλί | αλίμονο | ἀ- + μεσαιωνική ελληνική ἠλί < εβραϊκά אל (θεός) | |
| ας σον | απ’ τον | ασό σον (από τον) | |
| ασ’ | από | ||
| ατ’ς | αυτής, της | ||
| εκείνεν | εκείνη | ||
| έφαες | έφαγες | ||
| έχ̌’ | έχει | ||
| ’ίνεται | γίνεται | ||
| καίεται | καίγεται | ||
| καρδόπον | καρδούλα | ||
| κύρ’ | πατέρα | ||
| μακρά | (επιρρ.) μακριά, (επιθ.) μακρινά, απομακρυσμένα | ||
| μανέαν | καπνιά, μαυρισμένος/η/ο από καπνιά | ||
| ν’ αηλί | αλίμονο | μεσαιων. ελλ. ἀλί<ἀ- + ἠλί (εβραϊκά אל)= θεός | |
| ξενιτέαν | ξενιτεμένο | ||
| τυρα̤ννίζω | τυραννάω, ταλαιπωρώ | ||
| φτερόπα | φτεράκια |
Με την ευγενική χορηγία φιλοξενίας της 