Βιώματα 17

[Εχ!] Τ’ εμόν τ’ αρνίν ερρώστεσεν,
μενεί με «θ’ αποθάνω»
Ποίον στράταν να παίρω εγώ
το Χάρον να προφτάνω;

[Εχ!] Αρνί μ’, εσέν αν χάνω σε
πάω να παλαλούμαι
Ση στράταν σίτι͜α έρχουμαι
ληγάρι͜α γιάμ’ σκοτούμαι;

[Εχ! Και -ν-] Αγράνεμος εγένουμ’νε
κι εσέβα σ’ εγκαλόπο σ’
Το γέλος ι-σ’ αροθυμώ
να χ̌αίρεται το ψ̌όπο σ’

Θεέ μ’, εσύ τ’ αρνί μ’ μη παίρτς
και ποίσον άλλον θάμαν
Άλλαξον συ το βεσιάτ’
κι έπαρ’ τοι δύ’ς εντάμαν