Το ορμάν’ αποξαμούσαι

Άμον κάτα εβγάλτς τα νύχ̌ια σ’
τεάμ’ για να γραφουλί͜εις με
Βαρέα κατηγοράς με
κι άμον θέλτς να φοβερί͜εις με

Το λόγον ντο είπα σε,
άκ’σον ατο, ’κι πειράζ’
Η κοσσάρα όντες ωβάζ’
’κι πρέπ’ να τερεί το γάζ’
Η κοσσάρα όντες ωβάζ’
’κι ξαμούται με το γάζ’

Όσον πόσον θα αχαντι͜άεις με;
Τ’ υστερνόν πα νούντσον μίαν
Τα κορδύλια σην καρδία σ’
τέρεν και αποκορδυλία

Το λόγον ντο είπα σε,
άκ’σον ατο, ’κι πειράζ’
Η κοσσάρα όντες ωβάζ’
’κι πρέπ’ να τερεί το γάζ’
Η κοσσάρα όντες ωβάζ’
’κι ξαμούται με το γάζ’

Το ορμάν’ αποξαμούσαι
και φορτούσαι όλεν το όρος
Για τύλτσον το ουραδόπο σ’
και κάθκα απάν’ σον κώλο σ’

Το λόγον ντο είπα σε,
άκ’σον ατο, ’κι πειράζ’
Η κοσσάρα όντες ωβάζ’
’κι πρέπ’ να τερεί το γάζ’
Η κοσσάρα όντες ωβάζ’
’κι ξαμούται με το γάζ’