Ένας πέρδικα πορπατεί

Ένας πέρδικα πορπατεί
όλεν την ποταμέαν
’σάν εκείνον π’ ευρήκ’ α̤τεν
την νύχταν σην φωλέαν

Σα ποταμέας ήλες έν’
σα ραχ̌ι͜ά -ν- εχ̌ιόντσεν
Έναν ημέραν ’κ’ είδα σε
εθάρρεσα -ν- εχρόντσεν

Ραχ̌ία μη σ̌υρίζετε
ποτάμι͜α μη βοάτε
Θα έρ’ται το μικρόν τ’ αρνί μ’
και -ν- απ’ εσάς φογάται

Ποίον ποτάμ’ ’κ’ εθόλωσεν
και ποίον ’κ’ εκατέντσεν;
Ποίον έμορφον κορτσόπον
παλληκάρι͜α ’κ’ εκλαίντσεν;