
Στιχουργοί: Παναγιώτης Γαβριηλίδης
Συνθέτες: Γιάννης Γαβριηλίδης
Εδέβαν τα νεότητα μ’ ’κ’ εγέλασεν το στόμα μ’ Είπε θα παίρ’ με ο Θεόν και αναμένω ακόμαν Το κατσί μ’ ξάι ’κ’ εγέλασεν, πάντα είμαι κλαμένον Θαρρείς ’γεννέθα ορφανόν με την ψ̌ην πονεμένον Μαύρα χρόνι͜α επέρασα και βλαστημώ την τύχη μ’ Μαύρον άχαρον έτονε με βάσανα η ζήση μ’ Το κατσί μ’ ξάι ’κ’ εγέλασεν, πάντα είμαι κλαμένον Θαρρείς ’γεννέθα ορφανόν με την ψ̌ην πονεμένον Μάνα και κύρ’ μη κλαίτε με, νέ συγγενείς, νέ φίλοι μ’ Τη Παναΐας σο ταφί μ’ αρ’ άψτεν το καντήλι μ’ Το κατσί μ’ ξάι ’κ’ εγέλασεν, πάντα είμαι κλαμένον Θαρρείς ’γεννέθα ορφανόν με την ψ̌ην πονεμένον
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλευση |
|---|---|---|---|
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| άψτεν | (προστ.) ανάψτε | ||
| ’γεννέθα | (εγεννέθα) γεννήθηκα | ||
| εδέβαν | (για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν, (για χρόνο) πέρασαν | διαβαίνω | |
| έτονε | ήταν | ||
| ζήση | η ζωή, ο τρόπος ζωής, ο βίος του ανθρώπου | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κατσί | πρόσωπο, μέτωπο | ||
| κύρ’ | πατέρα | ||
| νέ | ούτε | ne | |
| νεότητα | νιότη, νιάτα | ||
| ξάι | καθόλου | ||
| παίρ’ | παίρνω/ει | ||
| ταφί | τάφο | ||
| ψ̌ην | ψυχή |
| Κείμενο | Επεξήγηση | Ετυμ. Ρίζα | Προέλ. |
|---|---|---|---|
| αρ’ | εισάγει ή τονίζει πρόταση με ποικίλες σημασιολογικές αποχρώσεις: λοιπόν, άρα, έτσι, επομένως, δηλαδή, τέλος πάντων, τώρα, άντε, με χροιά παρότρυνσης ή επίγνωσης, όπως το τουρκ. ha | ἄρα | |
| άψτεν | (προστ.) ανάψτε | ||
| ’γεννέθα | (εγεννέθα) γεννήθηκα | ||
| εδέβαν | (για τόπο) πέρασαν, διέσχισαν, (για χρόνο) πέρασαν | διαβαίνω | |
| έτονε | ήταν | ||
| ζήση | η ζωή, ο τρόπος ζωής, ο βίος του ανθρώπου | ||
| ’κ’ | δεν | οὐκί<οὐχί | |
| κατσί | πρόσωπο, μέτωπο | ||
| κύρ’ | πατέρα | ||
| νέ | ούτε | ne | |
| νεότητα | νιότη, νιάτα | ||
| ξάι | καθόλου | ||
| παίρ’ | παίρνω/ει | ||
| ταφί | τάφο | ||
| ψ̌ην | ψυχή |

