Έφυεν τ’ εμόν τ’ αρνίν

Έφυεν τ’ εμόν τ’ αρνίν,
έφυεν τη χαραήν
Έφυεν κι εμέν εφέκεν
να λύγουμαι ας σα δά̤κρυ͜α

Έλα, ποδεδίζω σε,
άλλο ’κι κλαινίζω σε
Με το γάλαν τη πουλί’
θα ποτίζω σε, αρνί μ’

Τρέχω αραεύ’ ατο,
οξωπίσ’ να φέρ’ ατο
Αν ’κ’ εποίν’να παλαλά
επουσ̌μάνεψα πολλά

Έλα, ποδεδίζω σε,
άλλο ’κι κλαινίζω σε
Με το γάλαν τη πουλί’
θα ποτίζω σε, αρνί μ’

Κι άλλ’ απάν’ ας ση ζωή μ’
είχα σε -ν- εγώ, γιαβρί μ’
Αν ’κι κλώσ̌κεσαι σουμά μ’
παρέβγαλε με πουρνά

Έλα, ποδεδίζω σε,
άλλο ’κι κλαινίζω σε
Με το γάλαν τη πουλί’
θα ποτίζω σε, αρνί μ’