Τέρεμαν ψαλαφώ σε

Ερώτεσα το καρδόπο μ’
«ντό κλαις; ποίος κλαινίζ’ σε;»
[Βάι, ν’ αηλί εμέν!/Ντό θα ’ίνουμαι;]
Είπε με ομμάτι͜α πράσινα
εμέναν ντο νουνίζ’νε
[Βάι, ν’ αηλί εμέν!/Ντό θα ’ίνουμαι;]

Η ψ̌η μ’ εγέντον γυρευός
τέρεμαν ψαλαφά σε
[Βάι, ν’ αηλί εμέν!/Ντό θα ’ίνουμαι;]
Κι όσον και να χατεύ’ς ατον
’κι θα κατηγορά σε
[Βάι, ν’ αηλί εμέν!/Ντό θα ’ίνουμαι;]

Άμον κωφός τ’ ωτία -ν- ατ’
κι άμον ο κιόρτς το φως -ν- ατ’
[Βάι, ν’ αηλί εμέν!/Ντό θα ’ίνουμαι;]
Αέτσ’ αραύω σε, πουλί μ’,
τη γερὰ μ’ να λαρώντς α’
[Βάι, ν’ αηλί εμέν!/Ντό θα ’ίνουμαι;]